कविता सुचतात खऱ्या

मला कविता सुचतात खऱ्या
पण कवितांना मी रुचत नाही
मी असाच शब्दांशी खेळ करतो
अंजारतो गोंजारतो अगदी ओरडतोही
पण सगळा कसा शब्द चिखल
दलदली सारखा खोल खोल गेलेला
मी शब्दागणिक इंच इंच खाली सरकत जातो
अडकत जातो खोलवर दडलेल्या माझ्याच शब्दांच्या अर्थांमध्ये
अगदी तिथेच गुरफटून गेल्या सारखा
एक केविलवाणा प्रयत्न म्हणून मी हातपाय मारतो
पण फक्त ओरखडे ओढले जातात त्या चिखलावर
शब्दांचे… शब्दांनी कधी कुरवाळणारे कधी बोचणारे
वाटतं ह्याला तरी कविता म्हणूया पण मनाशीच हसतो
कारण…
मला कविता सुचतात खऱ्या
पण कवितांना मी रुचत नाही

-देवेन पहिनकर